Maart voorbij... April in het verschiet.

Er is weer een maand voorbij. De hoogste tijd voor een terugblik op de maand Maart.

Op 1 maart was ik samen met mijn vriend naar de sauna geweest en daarmee doel #7 voltooid!

In maart heb ik twee films bekeken voor doel #8.
- Prince of Persia
- Remember the Titans
Daarmee heb ik nu 6 van de 26 films bekeken

Ik had ook weer een hoop jarigen waarmee ik in het totaal uitkom op 9 verstuurde kaarten voor doel #15.

Ik ben bij zowel mijn moeder als schoonvader op bezoek geweest. En ik heb op dag van asverstrooiing de eerste roos gelegd voor Pa. (doel #16, #17 en #18)

Voor mijn sportlessen doel #25 heb ik drie lessen gevolgd. Helaas moet ik tot halverwege April wachten tot ik er weer mee verder mag, dan zal mijn blessure grotendeels verholpen zijn.

Ik tegenwoordig braaf op tijd naar bed. Als ik dit nou nog 10 maanden volhoudt, dan is ook doel #37 netjes afgetekend. Zowel in februari als maart is dit gelukt!

In mijn kelder is weer ruimte nu ik de hamsterkooien verkocht heb voor doel #46.

In maart is de WC getransformeerd van een bruin hok naar een fris wit wc-tje voor doel #54. Maar zolang er nog geen plafond in zit en de lamp nog niet hangt, is hij nog niet afgerond!

Ik heb een balkonset aangeschaft bij de Ikea! Het vinden van een goede afdekhoes is nog wel lastig, maar ik blijf stug zoeken! Ondertussen is doel #57 wel mooi behaald!

Ik heb nog een kaart verstuurd voor mijn postcrossing doel #66. Deze is inmiddels ook aangekomen en zelfs al favoriet gezet!

Ik heb elke dag voor mijn werk mezelf opgemaakt (doel #70). Niet elke dag is dit gelukt, omdat mijn ogen na een paar dagen wat overgevoelig lijken te zijn voor de make-up en ik het dan een dagje met rust liet. Ik dacht er wel elke dag aan, dus ik vind mijn doel zeker geslaagd! Het is niet zozeer om er goed uit te zien, maar vooral om 's morgens net even iets meer tijd aan mezelf te besteden dan het heen en weer gevlieg dat ik nu steeds doe. Een extra rustmoment.

Ik wilde in maart elke dag een kwartier voor tijd op mijn werk zijn (doel #71). Dit is niet gelukt. Maar wie weet lukt het wel in... April?

Afgelopen week ben ik begonnen met mijn kweekkastje voor komend seizoen (doel #75). Ik ben benieuwd wat er gaat lukken. Ik heb nu geplant: Aardbeien (vaste planten) en ik ben bezig om vanaf zaad af de volgende groenten te kweken:
- Courgette
- Snackkomkommers
- Peultjes
- Cherrytomaten
- Paprika
- Groene en rode peper
- Rucola
Met zoveel keus moet het toch wel lukken om 5 keer van eigen balkon wat te plukken? De vorderingen zal ik binnenkort bloggen met foto's!

Tot slot heb ik in mijn zoektocht naar nieuwe smaken (doel #92) de Mosterd geprobeerd. Dit was geen succes. Ik kan nu in elk geval goed onderbouwd zeggen dat ik het niet lust!

Ik heb nu 10 van de 101 doelen voltooid... dat is al bijna 10% in 2,5 maand tijd! Gaat goed zo!

#8: De 'R'

Gisteren had ik een heerlijke dag!
Heerlijk gewerkt en ik mocht lekker vroeg naar huis, 5 uur. Dus wat doe ik dan? Lekker koken, en een beetje in huis freubelen. Ik had een bezoekje gebracht aan het arabische winkeltje en had weer wat lekker ingeslagen voor een heerlijke Bloemkool/Broccoli Curry. En omdat we nu op een enigszins 'normale' tijd konden eten, kon ik daarna lekker uitgerust op de bank ploffen.

Op televisie begon de film 'Remember the Titans'. Ik wilde eigenlijk mijn DZP-blog gaan updaten en alle behaalde doelen van de maand maart bijwerken, maar in het eerste reclameblok even snel op mijn blog kijken, en ik kwam tot de conclusie dat ik nog geen R had voor mijn filmdoel. Dus toch maar blijven kijken.

Remember the Titans gaat over een zwarte football-coach die het team van een overwegend witte school moet gaan coachen. Deze 'witte' school wordt door de regering verplicht een gemengde school te worden, wat vooral door de blanke ouders als een schande wordt gezien. De coach is dus ook niet erg populair. Niet onder de ouders, en onder de huidige spelers van het team.

De coach heeft echter maar een doel. Winnen. Het maakt hem niet uit welke kleur je hebt, of je nou wel of niet met elkaar door een deur kan, maar dat je respect voor elkaar hebt, en op deze manier de titel pakt. In de zomervakantie gaan de spelers op een trainingskamp waarin de blanke en zwarte jongeren elkaar leren kennen en zelfs een echte teamspirit opbouwen.

Helaas, na de grote vakantie, wanneer de rassen-integratie (zoals ze het in de film noemen) echt moet beginnen, is de sfeer grimmig. Er breken gevechten uit op school, en de teamspirit die opgebouwd is, wordt door de druk van de ouders en de wereld weer helemaal afgebroken. Gelukkig blijft het team winnen en komen de meeste ouders weer terug van hun standpunt.
Er blijven jammergenoeg ook echte rashaters onderling die de boel af en toe proberen te saboteren. Maar uiteindelijk komt alles altijd op zijn pootjes terecht.

Rassenhaat is niet echt een licht onderwerp om een film op te baseren, maar toch weet deze film het goed neer te zetten, zonder teveel met een vingertje te wijzen. De boodschap wordt luchtig verpakt in een football-tenue en met scherpe oneliners is de film regelmatig ook heel grappig.

Eindoordeel? Ik vond het een hele leuke, en op sommige momenten ontroerende film. Of het aan de film lag, of de temperatuur in mijn woonkamer weet ik niet, maar ik heb mezelf regelmatig op kippenvel moeten betrappen. En hoewel ik een enorme jankerd ben met films, blijft dat juist hier achterwege. De film is namelijk geen tranentrekker. En wanneer het emotioneel kan zijn, schakelt het gauw genoeg weer gevat over naar de orde van alledag. Ik vond hem zeer zeker de moeite waard! Ook als je niet van Football houdt, want dat is slechts een inpakpapiertje. Het echte kado zit hem in de boodschap.